Er is een periode geweest waarin ik me afvroeg hoe sommige meiden en vrouwen zulke strakke zwarte lijnen om hun ogen kregen. En hoe ze ervoor zorgden dat het zolang bleef zitten! Ik kreeg met mijn zwarte oogpotlood nooit zulke strakke en donkere lijnen. Wat er zat, zat na twee uurtjes al totaal niet meer op z'n plek. Vloeibare eyeliner ontdekken was dan ook een geschenk uit de hemel, ik ging ermee los!
Ik kwam dankzij het internet achter het bestaan van vloeibare eyeliner, ik las dat Rimmel Professional Liquid Eyeliner fijn zou zijn. Die kocht ik! Maar wat was ik er slecht mee. Gelukkig ging het in mijn gothic-tijdperk niet per se om hoe mooi het was aangebracht, het moest vooral veel zijn.
Die dikke randen aanbrengen ging niet zo geweldig met dat dunne kwastje van Rimmel. Ik ging op zoek naar iets anders. Tijdens het eyeliners opendraaien in de Kruidvast kwam ik de L'Oreal Superliner tegen, met een vilttipje! In mijn ogen hadden alle eyeliners applicators dezelfde evolutie nodig als tipp-ex. Van kwastjes met haartjes naar vilttipjes. Nu zie ik in dat variatie in het aanbod gewoon het fijnst is.
Ik was hooked aan m'n Super Liner. Dit is dan ook niet de eerste die ik kocht. Minstens de vijfde of zesde. Erg zuinig in gebruik was 'ie niet. Maar ik beschilderde er regelmatig meer mee dan enkel m'n winperranden. Vanuit dikke randen om mijn ogen liep het uit in dikke wings en een soort tranen. Ja, ik was ook wel een veel-gebruiker.
Gelukkig duurde die periode ook weer niet al te lang. Toen mijn vertrouwde Super Liner weer eens op was en ik een nieuwe wou gaan kopen kon ik nergens de zwarte variant vinden! Bruin vond ik destijds helemaal niks. Toen kocht ik een aantal andere budget eyeliners, die wel zwart waren. Sindsdien probeer ik weer graag verschillende eyeliners uit. Sowieso sinds ik mijn blog heb! Toen ik nog jonger was vond ik ook al snel een product goed genoeg.
Liefs,
Maud
