Ik heb in een kastje nog een bakje met mijn oude make-up. Echt erg oud. Ik schat van de periode tussen mijn 13e en 16e levensjaar. Waarom heb ik dat nog? Omdat ik niks kan weggooien. En nu leek het me wel grappig om wat van mijn oude stash te laten zien.
Hier zien jullie het bakje met mijn oude make-up. Ik vind het af en toe wel grappig om erin te kijken. Wat ik destijds gebruikte, waar ik fan van was en wat ik dacht dat er goed zag (wat niet zo was). Pasgeleden heb ik weer eens hartstochtelijk kunnen lachen om mijn oude kwastjes.
Dit was het schitterende dopje waarin ik mijn kwastjes bewaarde. De wat langere, met haartjes, kwamen pas iets later erbij. Voor de rest had ik enkel spons-applicators, eerst alleen wat die bij een oogschaduw hadden gezeten. Erna kocht ik nog eens een setje van drie, met aan de andere kant een kwastje.
Hier zien we weer zeven prachtexemplaren. De drie linkse zijn iets jonger dan de rest. De tweede van rechts, is mijn alleroudste spons-applicator. Hiermee heb ik jarenlang enthousiast zwarte oogschaduw opgebracht. Voor de rest gebruikte ik één applicator per kleur, ik maakte ze dus ook nooit schoon. Ach.. Ik kan er nu wel om lachen.
Met de drie linkse ontdekte ik dat zo'n kwastje toch iets prettiger werkte dan zo'n sponsje. Het duurde niet meer erg lang voordat ik nooit meer naar de sponsjes omkeek.
Hoe zit dat met jullie, gebruikte jullie vroeger ook van die spons-applicators? Of nu nog? Of gewoon helemaal nooit gebruikt?
Liefs,
Maud
