Tattoo Time: verder op mijn voetjes

Al jaren lang vond ik voet-tattoo's ontzettend mooi. Ik keek vaak op tattoo sites en als ik een mooi elegant ontwerp zag ging dit gelijk in een mapje op mijn computer. Tattoo's op voeten waren zat te vinden, maar niet zozeer de ontwerpen waar ik van hield. Het waren toch vaak meer 'echte afbeeldingen' dan siersels. Toen kwam ik tot de geweldige conclusie dat de 'siersels' waar ik van hield, heel erg overeenkwamen met henna-ontwerpen. Ik heb net nog eens 'foot henna' gegoogled, dan krijg je dus duizenden resultaten van ontwerpen die ik grotendeels mooi vind. Dit was precies waar ik naar opzoek was!

Ik wou niet zomaar iets klakkeloos kopiëren. Dat gaat trouwens ook niet met de meeste henna-ontwerpen. Deze zijn zo complex en gedetailleerd. Doordat tattoo's vervagen, zouden zulke smalle lijntjes zo dicht bij elkaar over veertig jaar één grote vlek worden. Toen ik het definitieve ontwerp had getekend wist ik het al gelijk. Dit wil ik! Het zou wel een wat grotere tattoo worden, dus besloot ik er goed over na te denken. Ik hing mijn ontwerp naast mijn bed, elke ochtend en elke avond stelde ik mezelf de vraag of ik er op dat moment blij mee zou zijn. Het antwoord bleef maar 'ja'.


Ook al was ik al 18, ik had alsnog het gevoel toestemming nodig te hebben van mijn moeder. Voor mijn 18e dacht ik altijd 'als ik 18 jaar ben, dan doe (en durf) ik alles wat ik wil!' Haha, wrong. Mijn moeder deed echter niet al te moeilijk erover. Het mocht zelfs doorgaan als mijn kerstcadeau van haar. Super! Want dit zou ook iets duurder zijn, €120 zou de tattoo gaan kosten. We gingen nog voor Sinterklaas een afspraak maken. Die pas in maart zou zijn.. jeetje, wat lang wachten! En lekker lang de tijd om er nerveus voor te worden.

Op de dag des oordeels kon ik aan niets anders denken dan de pijn die ik tegemoet ging. 's Avonds ging ik dan eindelijk naar Tattoo You in Heerlerheide. Triest genoeg ben ik helemaal vergeten welke van de twee mannelijke tatoeëerders de mijne nou heeft gezet. Ik was in elk geval ontzettend nerveus en de tatoeëerder heel vriendelijk. Niet zozeer geruststellend. Hij vroeg of ik al andere tattoo's had, ik liet ze zien, hij zei dat deze wel veel meer pijn zou doen. Nou zeg, dat helpt niet hoor!

Of eigenlijk wel? Toen hij begon deed het zeker pijn, maar ergens viel het ook wel mee. Hij zei dat hij expres mensen het ergste laat verwachten, omdat het dan altijd wel meevalt. Oké da's dan toch wel lief. Het zetten duurde twee uur, wat ik vrij lang vond. Na een dik uur was de bovenkant al gedaan.

Één dag oud

Toen kwam het horror deel. Want de foto hierboven is dus niet de hele tattoo. Het stukje aan de zijkant, zeg maar de 'binnenkant', was heel erg pijnlijk. Vooral het lagere uiteinde ervan. Wat bijgewerkt moet worden. Wat ik niet durf. Ik moet echt eerst helemaal vergeten hoe dat voelde, dan laat ik het wel bijwerken.

Op deze foto's was de tattoo pas één dag oud. Vandaar de rode huid en op m'n hiel nog zwarte vlekken van de inkt. Dit deel van de tattoo was het pijnlijkst, maar wel wat ik er het leukst aan vind. Het zit altijd precies mooi boven de rand van pumps :) Dit is dan ook mijn eerste tattoo die ik zelf mooi vind, iets waar ik wel een tijdje naar kan kijken. Ook heb ik deze laten zetten op mijn oma's verjaardag, daardoor laat deze tattoo me ook erg aan haar denken. Dat vind ik ergens ook wel speciaal eraan.

Liefs,
Maud